Positief of negatief?

“Positief zijn betekent niet het negeren van het negatieve.Het betekent het accepteren ván en leren omgaan mét het negatieve.”(Mark Verhees, Omdenken)

De drie woorden onbetrouwbaar, ongeschikt en afgekeurd kwamen vaak voorbij de laatste twee jaar in mij n arbeidsomgeving. Wat een vreselijke woorden. Niet betrouwbaar….. Een slag in je gezicht. Ik ben namelijk super betrouwbaar! Ik doe wat ik heb afgesproken, ik lieg (bijna) nooit en ik ben nooit te laat. Ik ga er altij d 100% voor en aan mijn enthousiasme zal het meestal niet liggen. Oh, ze bedoelen met onbetrouwbaar niet meteen inzetbaar voor de functie, waarvoor je bent aangenomen. Niet of je betrouwbaar bent als mens. Maar toch, het komt wel binnen.

Afgekeurd

Afkeuren is ook zo’n negatief woord. Afkeuren doe je toch wanneer je iets niet mooi vindt, iets over datum is of niet op tijd af is of niet veilig blijkt te zijn. Maar afkeuren doen we dus ook met mensen. Afkeuren hoort erbij, wanneer je niet meer aan de gestelde norm voldoet. Arbeidsongeschikt klinkt al niet veel positiever. Bij ongeschikt denk ik aan de reclamespotjes van stoere, sterke jongens en meiden die bij Defensie willen werken. Ik heb niets met het leger, dus vinkte ik altijd lachend ongeschikt aan. Maar nu gaat het over mij. Ik ben nog steeds dezelfde, maar nu met een aandoening. Ik ben toch niet ongeschikt?

Niet meer nodig

Dat klopt. Ik ben niet ongeschikt of afgekeurd, maar voor de organisatie ben ik niet meer nodig. Simpelweg omdat ik datgene waarvoor ik ben aangenomen niet meer kan doen. En ook andere kwaliteiten kan ik door de dystonie op dit moment niet ten volle inzetten. Opeens was de brief van het UWV er. Volledig afgekeurd. Niet niks, wanneer je zo van je werk houdt. Of moet ik nu “hield” zeggen? Ik vind mezelf nog “veel te jong”. 57 Jaar, dan moet ik toch nog 10 jaar op volle kracht vooruit? Ik doe niet meer mee, ook die popt op. De dystonie heeft me dus op dit punt
gebracht.

Anders dan daarvoor

Gelukkig bestaat een mens niet alleen uit werk. Maar werk maakt wel degelijk een groot deel uit van wie ik ben. Na ruim twee jaar thuiszitten, heb ik gelukkig andere talenten en kwaliteiten hervonden of gevonden. Het leven is nog steeds positief, maar anders dan daarvoor. Ik ben al een lange weg gegaan, maar ben er nog niet. Ik heb wel goede zin om weer op pad te gaan. Tijd hebben is ook luxe. Ik mag mezelf de tijd geven om ’s morgens rustig te slapen tot ik wakker word. Er is tijd om de dag te begroeten met een meditatie en een kwartiertje yogaoefeningen.
Om daarna met een ontbijtje en een lekker bak vers gezette koffie een sudoku uit de Volkskrant op te lossen.

Wandelen

Wandelen blijkt een heerlijke oplader voor mijn mind te zijn. Wandelen rekt de tijd uit, las ik ergens en dat klopt wel. De eenzaamheid en het alleen zijn in de natuur geven me rust in mijn hoofd. Het lukt me steeds beter om de vogels te zien en te herkennen op hun uiterlijk maar ook de geluiden die ze maken komen bewuster binnen. De bomen en de struiken zie ik nu ze knoppen en bladeren krijgen. De kleur van de lente verandert per dag.

Suikerconsumptie

Daarnaast probeer ik al een aantal jaren mijn suikerconsumptie te verminderen. Aangemoedigd door de opmerking van Kees Hein Woldendorp tijdens de online Dystoniedag over “zitten is het nieuwe roken” ben ik naast het maken van meer ommetjes ook mijn eetgewoontes onder de loep gaan nemen. Kan ik minder vlees eten? En hoe ga ik dat dan doen? Met behulp van het kookboek Het SSD Plan van Annemarie de Vries-Postma kook ik nu regelmatig compleet plantaardig. Lief zijn voor mijn lijf is voor de dystonie erg belangrijk. Het bereiden van de maaltijden kost meer tijd en inspanning, maar geeft ook veel voldoening. En ik voel me fitter.

E-reader

Op slechte dagen is de e-reader mijn grote vriend. Papieren boeken lezen gaat niet meer. Het boek is te zwaar, de letters zijn te klein, het lezen wil domweg bijna niet meer. Toen ik een e-reader van een vriendin mocht proberen, bleek dat een gouden greep. De bladzijden worden verlicht in het donker, de lettergrootte en regelafstand zijn aanpasbaar en wat het fijnste van alles is… je kunt de e-reader scheefhouden en het apparaat is niet zwaar. Snel heb ik er zelf ook eentje aangeschaft. De verhalen nemen me mee naar de Middeleeuwen, laten me onderduiken in een villa in het Gooi, doen me beseffen hoe vrij wij in Nederland leven en laten me op vakantie gaan naar verre oorden.