Ellensblog

Ik ben Ellen, woon in het prachtige Friesland en dol op muziek, wandelen, koken, mijn zoons en m’n vriend. Sinds mei 2018 weet ik dat ik aan dystonie lijd.

Cervicale dystonie.  Torticollis Spasmodica. Draaihals.

Wat voor naam je er ook aan geeft, leuker wordt het niet. Mijn leven heeft door de ontdekking van de aandoening een compleet andere wending gekregen. Over de grote, kleine, vervelende, gekke, vrolijke, bijzondere, boze ervaringen met deze aandoening wil ik regelmatig een blog gaan posten op de website van de dystonie vereniging.

Kies ik Links of Rechts? Eind maart 2021

Met de verkiezingen nog fris in gedachten leek me dit een mooie kop voor de eerste blog. Afgelopen week was er weer zo’n moment; kies ik links of rechts? Sinds ik dystonie heb maak ik deze keuze steeds bewuster.

Een lieve tante van me was overleden en ik was uitgenodigd voor het afscheid. Een aantal jaren geleden zou ik gewoon gaan, maar nu is dat nét een beetje anders.

Het was een behoorlijk end rijden vanaf mijn woonplek, dus zelf rijden was geen optie. Autorijden doe ik wel weer, maar ruim een uur is me te ver. De Afsluitdijk over met al die werkzaamheden en tussen betonblokken doorrijden; liever niet. Plus dat ik bijna de hele dag onderweg zou zijn. Gelukkig kwam er een lief appje van een oom dat meerijden geen probleem zou zijn. Gered!

De coronamaatregelen waren de tweede hobbel. Doe ik dit wel, dat meerijden? Voel ik me gezond? Wil ik wel rond de 50 mensen ontmoeten?  En kon ik niet “gewoon” de live stream gaan kijken? Het antwoord werd positief; ik wilde erbij zijn!

Toen kwam de derde; ik wilde wel persé rechtsvoor of rechtsachter zitten in de auto omdat ik anders anderhalf uur door m’n dooie hoek moest. (Dit hoef ik jullie waarschijnlijk niet uit te leggen. Mijn hoofd draait naar links dus naar rechts kijken is niet écht ontspannend) Die hobbel was vrij makkelijk te nemen. Gewoon op de goede plek gaan zitten. De auto was luxe, dus m’n hoofd kreeg de steun die het nodig had en de reis verliep “plezierig”.

Daar was in het crematorium de vierde hobbel, de indeling van de zaal. Voordat ik het wist liep ik op met een oom en zat ik links. “Shit, foute boel”, “Niet zo slim” klonk mijn innerlijke criticus, “ga gewoon ergens anders zitten” stelde ik mezelf nog voor, “zo erg zal het toch niet zijn” werd de overheersende gedachte en toen bleef ik zitten en had ik niet het lef om naar de ander kant van de zaal te verkassen.
De sprekers stonden rechts van me en ja hoor, daar waren ze al, de spasmen in mijn nek. “Zie je wel” galmde door mijn hoofd, “de volgende keer dat zo’n situatie voorkomt ga je wel naar rechts” verzachtte ik de negatieve gedachtes. Gelukkig was er veel muziek en stond er aan de linker kant ook een scherm waar de foto’s op geprojecteerd werden. Mijn redding ! Want potverdorie de plaats waar je zit kan bepalend zijn voor het niveau waarop je kan genieten en mee kan maken.

Ik kies voor rechts !

Wil je reageren op deze blog dan kan dat via dit adres Ellensblog64@gmail.com