Ellen Postma
Te veel hooi op je vork
Meestal schrijf ik een blog wanneer ik me goed voel. Wanneer het een goede dag is of als ik iets speciaals beleef. Vandaag niks van dat alles. Ik heb een hoofd vol watten en ben moe.
Ik baal als een stekker als ik me zo voel maar ik weet deze keer ook precies waardoor het komt. Af en toe heb ik een “aanval” van “te veel hooi op mijn vork”. Ergens heel veel zin in hebben, het superleuk vinden om te doen en “ik ben eraan begonnen en maak het af”. Dat in combi met een vol hoofd van enthousiasme zorgt ervoor dat ik niet kan slapen, te weinig slaapuren maak en dus in deze situatie beland.
Zo dat is eruit! Dit was niet slim!
Dit heeft wel enige uitleg nodig. Na het, bijna helemaal, stoppen met fluitspelen hou ik nog contact met mijn netwerk door in de organisatie van het UIT festival van Bolsward te zitten. Mega leuk. Ik spreek oud-collega’s, ik weet wie waar nog initiatieven neemt qua projecten en concerten en ik kan mijn knowhow inzetten. Maar wanneer dit precies samenvalt met de verjaardag van mijn lief dan is dat net té. We hadden een heerlijke vrijdagavond met vrienden, eten en Hitster (spel met muziekfragmenten die je op een tijdlijn moet zetten) Het werd natuurlijk iets later dan ik dacht, ik sliep iets korter dan ik had gehoopt, én ik ging er iets eerder uit dan gepland.
Ik wilde natuurlijk, graag volwaardig op het UIT festival meedraaien. Het weer was heerlijk, een zonnige zaterdag, er waren veel bezoekers en de stemming was gemoedelijk. Ik voelde me “net als vroeger”. Praten met mensen, opbouwen, netwerken en regelen. De after-party sloeg ik wel over maar de prikkels hadden zich al in mijn hersenen genesteld.
Ik weet dat ik zonder de dystonie natuurlijk ook moe zou zijn geweest, maar het komt altijd nét iets harder aan en de hersteltijd is langer.
Gelukkig had ik mijn agenda voor deze week leeg gehouden om me aan lang uitslapen, chillen en veel lezen over te geven. Je snapt het al; er kwamen stoorzenders. Een vriendin kwam aanwaaien en gooide in 15 minuten zoveel over de schutting dat ik daarvan moest bijkomen. Een andere vriendin, met haar had ik afgesproken, kwam daarna. Een rondje door de stad en winkels in en uit en veel kletsen was toch ook veel.
Ik vestigde mijn hoop op een lange nacht slapen. Al vermoedde ik al dat het misschien minder lang zou zijn dan ik hoopte. Een steiger was pal naast mijn huis voor de pui van de buren geplaatst. Het bleek te kloppen. Ik moet wel toegeven dat het niet gepaard ging met keiharde Nederlandstalige muziek, dat ze ook aan het raam begonnen dat zover mogelijk van mijn slaapkamer af lag én het pas kwart over 8 was. Maar de schilders halen de kozijnen compleet kaal met schuurmachines en krabbers en dat hoor je écht wel. Weg uitslapen.
En nu typ ik een blog met een hoofd vol watten maar wel met inspiratie!
Vandaag mag ik “vrij” van mezelf. Beetje lezen, wat hangen en rommelen. En waarschijnlijk ook naar buiten want de zon is er vandaag ook. Hoofd leegmaken in de natuur. Misschien even lunchen op het Workumer strand en na de yoga vanavond lekker vroeg naar bed.
Ook is er het besef dat ik in mijn beste periode zit qua botuline. Dat ik net iets meer aan kan omdat het minder schudt en trekt. En dat ik vannacht, door het slechter slapen, de volle maan zag. En nu toch een blog op papier heb.
Wil je reageren? Dat mag!